De groene pen, Moreno Eloy

Kun je de rest van je leven op 445m2 doorbrengen?

Eens in de zoveel tijd verschijnt er een roman die de snaar van de tijdsgeest raakt... De groene pen is zo'n roman.

Eloy Moreno heeft, na er twee jaar aan te hebben geschreven, De groene pen eerst in eigen beheer uitgegeven. Zo'n vijfendertighonderd verkochte exemplaren later en een campagne via de sociale media, werd zijn boek ondergebracht bij een grote uitgeverij en is het in Spanje een nationale bestseller geworden. Nu, tienduizenden verkochte exemplaren en talloze drukken verder, begint hij ook in het buitenland naamsbekendheid te krijgen met zijn eigentijdse en zeer herkenbare roman.

De groene pen vertelt het verhaal van een man die zijn droom werkelijkheid heeft laten worden, ook al betaalt hij daar een hoge prijs voor. Langzaam maar zeker weet hij zijn leven een nieuwe richting te geven, verbindt hij zijn verleden met het heden en het heden met de toekomst. Hij komt dingen, veel dingen, te weten over mensen die hem omringen, over zichzelf. Dingen waar hij blij van wordt, maar ook dingen die pijn doen. Heel veel pijn...

Kan je hele leven zich afspelen op 445 vierkante meter?

Ongetwijfeld. In het leven van een veertigjarige zoon, vader en echtgenoot uit De groene pen is dit het geval. Hij voelt zich gevangen, in zijn huis, in zijn auto en in zijn baan. Gevangen in de routine waarin vandaag hetzelfde is als gister en de dag van morgen, altijd hetzelfde als vandaag. Een zich steeds maar herhalende routine waarin het hem ontbreekt aan tijd. Tijd om te lachen, tijd om te genieten van zijn vrouw Rebe en zijn zoontje Carlitos, tijd om te leven. Tijd om gelukkig te zijn.

Een incident op zijn werk doet bij hem het kwartje vallen en is voor hem de aanleiding om hetgeen waar hij 's nachts van droomt uit te laten komen: helemaal opnieuw beginnen en losbreken uit die oneindige en geestdodende routine. Hij pakt zijn spullen en vertrekt naar de Pyreneeën, op zoek naar bezinning en vooral naar zichzelf. In die prachtige en adembenemende omgeving wordt hij geconfronteerd met zijn verleden, dat hij verbindt met het heden maar hem uiteindelijk in staat stelt om vooruit te kijken...

Reacties van lezers:

'Je boek heeft me weten te raken zoals geen ander boek dat ooit gedaan heeft. Ik heb alle emoties van de hoofdpersoon 'meegevoeld': ik heb gehuild als hij moest huilen, ik was kwaad als hij het was en ik heb zijn onmacht ook gevoeld.'

'Dit is een heel intens boek... Echt, pure emotie.'

'Ik heb veel boeken in mijn lange leven aangeraden, maar geen enkel boek met zo veel genoegen als dat van jou. Elke keer dat ik een pagina omsloeg, overviel me een gevoel van melancholie: weer een stap dichter bij het einde.'

'Het is lang geleden dat ik gehuild heb tijdens het lezen van een boek, en het is lang geleden dat ik elke pagina zo heb genoten van een boek.'